Kimseye anlatamadığım bu anımı sizlerle paylaşmış olacağım. Uydurma hikâyelerin yazıldığını düşündükçe okumak isteğim kayboluyor. Çünkü çoğu hayal ürünü… Hepsi de birbirine benziyor. Bu anım tek bir kelimesi uydurma olmayan bir anıdır. Okurken gerçek olduğunu düşünüp okuyun. Orta ikinci sınıfa gidiyordum. Babaannem yalnız yaşadığından babam benim onunla yaşamamı, ona can yoldaşı olmamı istiyordu. Ben de babaannemi çok seviyordum. Bunun için senenin on – on bir ayını onunla geçiriyordum. İki göz odalı bahçe içinde bir evdi babaannemin evi. Bahçemizde incir, kaysı, yenidünya ağaçlarından küçücük evimiz adeta ağaçların içinde kaybolmuştu. Yaz gelince babaannem köye giderdi. Kışlık erzaklarımızı temin için… Ben de evimize bekçilik yapardım. Bahçeyi sulardım. Evi temizlerdim.